Welkom in de kerk

09 juli 2019  |  Het wijknieuws van 9 juli 2019
voor de zondagen 14 en 21 juli

Nieuws van rondom de Oude Kerk

Zondag aan de orde
In de zondagse erediensten van 14 juli lezen we verder in het boek Handelingen en slaan we hoofdstuk 10 op. In de kindernevendienst wordt verteld over de ‘Gelijkenis van de barmhartige Samaritaan’ uit Lucas 10:25-37. Op zondag 21 juli zal het gaan over ‘Jezus bij Marta en Maria’ naar Lucas 10:38-42. Dit volgens het rooster “Vertel het maar”.

Vervoer naar de kerkdiensten.
De autodienst naar de kerkdienst van half elf op zondag 14 juli wordt verzorgd door mevrouw. Van de Hoef en de familie Kammeraat. Op zondag 21 juli nemen mevrouw van Silfhout en de familie Hogeveen die voor hun rekening. Indien u vervoer nodig hebt, kunt u bellen met Gerda Bosch tel.: 0341-460080.

Kinderoppas
Op zondag 14 juli wordt de kinderoppas verzorgd door Antoinette en Margaretha Blokland. Op zondag 21 juli is dat Mathilde van Vught.

Kostersdienst
Goos Eikelboom is op 14 juli koster in beide ochtenddiensten. In de dienst van 10 uur op 21 juli worden de kostersdiensten verricht door Fennie Wouda.

Schriftlezing
Op 14 juli verzorgt Joke van den Berg de schriftlezingen. en op 21 juli is neemt Corry Kammeraat die voor haar rekening.

Hulpdienst Oude Kerk
Voor al uw hulpvragen kunt u terecht bij onze hulpdienst. Bel of e-mail gerust!
Diaken Ida van Dam tel. 558934, e-mail dambos@planet.nl.

Meeleven
– Mevr. M.J. Bosch- Laurier heeft te horen gekregen dat men de tumor niet meer kan opereren of behandelen. Ook als je weet dat je in bonustijd leeft, voorwaar geen makkelijk bericht.
- Mw E.C.v. Loon-Tankens is na omzwervingen weer thuis.
- Mw E. Zwart- van Kruistum is opgenomen in het St. Jansdal
- Dhr. Jan vd Vlis is geopereerd in het ziekenhuis in Zwolle en mocht weer huiswaarts keren.

Giften
Ontvangen via pm'er Hildergard vd Hoef € 50,00 (€ 35,- voor kerk; € 15,- voor bloemen), via pm'er Reintje van Bentum 30,- voor het jongerenproject Armenië en via ds. Verbaan: € 50,- en € 20,-. Hartelijk dank!

Bijeenkomst bezoekdienst/verjaardagsfonds
Op Dinsdag 25 Juni kwam we weer bijeen. Ondanks de hitte waren er nog aardig wat bezoeksters. We ontvingen voor twee maanden enveloppen. De bezoeksters zullen zoveel mogelijk tijdens de vakantieperiode voor elkaar waarnemen. We zijn nog steeds opzoek naar een bezoekster voor west. Gelukkig neemt Jan Peet daar nu tijdelijk waar. We ontvingen € 219,70. Onze volgende bijeenkomst is op di. 27 augustus om 19.30u in de Hoeve. Ria v. Herk , Letty v. Silfhout

Uit de wijkkerkenraad
Enkele punten uit de kerkenraadsvergadering van 19 juni:
- De preses opent de vergadering met een korte toelichting op de proefopstelling van het Liturgisch Centrum. Vervolgens gaan we naar het koor waar we o.l.v. ds. Verbaan een avondgebed houden
- We bespreken het Privacy protocol van de Hervormde Gemeente Ermelo. Afgesproken wordt dat met de preekvoorziener wordt besproken dat in de uitnodiging aan de gastpredikanten wordt opgenomen dat de diensten worden opgenomen en uitgezonden. Daarnaast wordt bepaald dat tijdens de avondmaalvieringen geen gemeenteleden in beeld komen.
- Afgesproken wordt de bezoekdames eens per jaar uit te nodigen voor het Pastoraal Beraad, te beginnen op 24 september a.s
- In het gesprek met de leiding van de kindernevendienst is afgesproken om een aantal gezinsdiensten te organiseren. Dit jaar zijn dat de Overstapdienst op 7 juli, de Startzondag, de dienst met het “Uitzwaaien” van de Armenië-groep en de 2e dienst op Kerstochtend.
Daarna wordt geëvalueerd.
- De notitie “Aandachtspunten bij een nieuw beleidsplan” wordt besproken. Als aanvullingen worden nog genoemd: Bemensing/Vrijwilligers/Participatie; (Jeugd)pastoraat en Missionair. Aan de punten Muziek in de dienst en Liturgisch Centrum wordt al gewerkt.
- De dienst op 1e Pinksterdag om 9 uur werd goed bezocht. De Pinsterdienst op ’t Weitje was een mooie dienst. Het is de bedoeling deze dienst ook in 2020 te organiseren.
- Liturgisch Centrum: besproken worden de opmerkingen vanuit de gemeente (zichtbaarheid) over de 1e proefopstelling. Gesproken wordt over hoe de gemeente erbij betrokken kan worden en of de opzet/ideeën van een aantal jaren geleden nog de aandacht hebben gehad in de commissie. Binnenkort heeft de commissie een gesprek met de architect voor advies.
- Anneke Plette sluit de vergadering met een korte terugblik op de vergaderingen van het afgelopen seizoen en een gedicht I

Ten slotte
Ik zat in de gevangenis en jullie....Het is een van de zeven werken van barmhartigheid: gevangenen bezoeken. In Mat 25: 31-46 worden zes van de werken van barmhartigheid genoemd – het zevende is de doden begraven, naar Tobith 1:17 – maar het is moeilijk als plaatselijke diaconie aan dit werk van barmhartigheid jegens gevangenen handen en voeten te geven.
Voor de regering is het een aangelegen kwestie: contact met gedetineerden en hun terugkeer naar de samenleving. Onlangs tekende minister Sander Dekker van rechtsbescherming een akkoord met gemeenten, de reclassering en de Dienst Justititële Inrichtingen. Het blijkt dat ruim een kwart van de gevangenen die jaarlijks de gevangenis verlaten – en dat zijn er 30.000 per jaar – binnen twee jaar opnieuw in de cel belandt. Dat getal zou omlaag moeten, maar veel hangt daarbij af van werk, een sociaal netwerk en/of een huis wordt gevonden. In een gevangenis in Alphen aan de Rijn is een proef gehouden waarbij gedetineerden tijdens de detentie cursussen volgen om resocialisatie te bevorderen: een cursus leefstijltraining, mindfullness, hulp bij sollicitatie en een hondenproject. En met succes – het beleid gaat nu voor alle gevangenissen gelden. Al is er geen extra budget beschikbaar!

Dag van herstel
Juist deze dagen las ik een interview met ds. Anne van Voorst, adjunct hoofdpredikant Protestantse Geestelijke Verzorging. Hij vertelt daarin allereerst dat de antenne voor deze mensen 'buiten de eigen kring' al vroeg werd gevormd, namelijk thuis. Mijn broer had een vriendinnetje uit het woonwagenkamp en mijn vader verdedigde dat met verve: 'Het is toch een aardig meisje, waar hebben we het over?'
Via stages in het drugspastoraat in Amsterdam en in een aidskliniek in Amerika concludeerde Van Voorst dat mensen niet altijd ‘anders’ zijn uit vrije wil. Er is vaak wel een keuzemoment, zeker in de criminaliteit, maar de macht van de omstandigheden is groot. Zijn diepste drijfveer, ook in het gevangenispastoraat, is opkomen voor het slachtoffer. Maar dat is in de gevangenis niet makkelijk. 'In de gevangenis betekent opkomen voor het slachtoffer aandacht geven aan een kant van de dader die onderbelicht blijft – veel daders zijn ook slachtoffers – maar ook opkomen voor de slachtoffers van de daders... In de vrouwengevangenis waar ik werkte, heb ik me niet populair gemaakt door te pleiten voor een zogenaamde ‘dag van herstel’ waarop daders contact zouden maken met hun slachtoffers. Negen van de tien vrouwen zei: ‘Hoe kom je erbij? Ik ben helemaal geen dader.’ ‘Ja, maar je zit hier toch?’ ‘Dat komt door de omstandigheden.’ Als ze er zo tegenaan kijken, vind ik het goed om mensen uit hun slachtofferrol te halen. Je komt er pas uit als je verantwoordelijkheid neemt. Ook verantwoordelijkheid voor wat je is overkomen en wat je ten gevolge daarvan hebt gedaan. Dat is een pijnlijk proces. Maar daar moet het wat mij betreft om gaan.’

Zelfinzicht & Genade
Ook Van Voorst constateert dat in toenemende mate het beleid in de gevangenis “herstelgericht” is. Het christelijk justitiepastoraat is hierin de voorloper geweest, zegt hij. 'Justitie gaat er nu ook in mee, maar nogal methodisch. Alsof het contact met het slachtoffer de hoofdzaak is. Ik zou de nadruk meer leggen op zelfinzicht. Verzoening vind ik een te groot woord. Ruard Ganzevoort maakt een onderscheid tussen verzoening en vergeving. Je kunt iemand vergeven, zonder dat de relatie is hersteld. Vergeven wordt dan meer een loslaten, een achter je laten. In de gevangenis vond ik dat onderscheid erg helpend. Het komt voor dat daders hun spijt opdringen aan de slachtoffers. Ik heb dat een keer meegemaakt. Tegen hun zin verlieten de slachtoffers de ontmoeting met de dader met een geschreven spijtbetuiging in de hand. Tegen daders zeg ik altijd – en volgens mij is dat erg gereformeerd – wij leven van genade. Je kunt je spijt betuigen, maar je moet geen erkenning terug verwachten. Voor de daders is dat erg moeilijk, ook al zeggen ze eerst: vertrouwen op Gods genade is al te gemakkelijk. Dan zeg ik: probeer het maar eens en dan blijkt het tegen te vallen. Ze willen hun misdaden vaak goed maken en houden daarmee de fictie overeind dat er iets goed te maken valt. Dat is vaak niet zo. Vaak zijn mensen onherstelbaar beschadigd. Pas als de daders inzien dat ze op Gods genade zijn aangewezen, staan ze op een bodem. Dan kunnen ze ook hun verleden onder ogen zien. Met alle respect voor wat andere religies in de gevangenis verkondigen, vind ik het ongelooflijk belangrijk dat de gedachte van de genade daar over het voetlicht blijft komen'.

Gevangenen en de gemeente
Verder vertelt Van Voorst dat het protestants justitiepastoraat dramatisch moet inkrimpen. 'Dat is niet direct het gevolg van krimpende kerken, maar van de wens van andere godsdiensten om ook justitiepastores aan te stellen. In de wet is vastgelegd dat er één geestelijk verzorger op 90 gevangenen moet zijn. Die – billijke – verhouding bepaalt de totale ruimte voor geestelijke zorg in de gevangenissen. Aanvankelijk waren wij als protestanten samen met de katholieken de enigen die geestelijke verzorging aanboden. Inmiddels zijn daar nog vijf denominaties bijgekomen en kennen we nu joodse, humanistische, islamitische, hindoeïstische en boeddhistische geestelijke verzorging. Oosters orthodoxe priesters vallen nu nog onder de protestantse geestelijke verzorging, maar zijn bezig zelfstandig te worden. Het gevolg is een enorme versplintering, die in gevangenissen voor verwarring en ergernis zorgt, bijvoorbeeld omdat al die groepen vieringen willen houden'.
Het protestantse justitiepastoraat heeft het dus zwaar. Van Voorst probeert zowel in 'Den Haag' als in de protestantse kerken het belang van protestants justitiepastoraat te verdedigen. Kerken moeten beseffen dat hun aanwezigheid in de gevangenissen een wezenlijk onderdeel is van hun getuigenis. Laten getalenteerde mensen uit de kerkelijke gemeenten in de gevangenis een cursus geven of muziek maken of gesprekken voeren. De initiatieven hoeven niet allemaal van justitiepredikanten te komen. Daar hebben zij steeds minder de tijd voor, want hun werkgebied wordt groter en hun aanstellingen kleiner. Gemeenten moeten inzien dat het ‘bezoek de gevangenen’ niet aan de justitiepredikanten kan worden overgelaten. Justitie heeft zelf steeds meer oog voor het belang van vrijwilligerswerk in de gevangenis'.
Ik laat een hartekreet van Van Voorst volgen:‘Ik geef toe dat het niet eenvoudig is om een kerkelijke gemeente betrokken te maken op de gevangenis. Maar als we verzuchten ‘Nu moeten we ook nog de gevangenen bezoeken’ en de gevangenis snel parkeren bij de diaconie, is er theologisch iets mis. Kerkmensen moeten het verhaal van de genade weer leren en zien dat het bezoeken van gevangenen iets anders is dan het goedkeuren van hun daden. Die daden, daar staat een straf op. Maar met de straf mag de dader niet uit beeld raken. De gevangenen moet bevrijding worden verkondigd. Dat is in de eerste plaats een innerlijke vrijheid, maar ook de hoop op fysieke vrijheid. Ook voor jou is die mogelijk, maar na je straf.’
PAV

08 juli 2019  |  Vorige week donderdagmiddag kwamen 25 kinderen van openbare basisschool de Arendshorst op bezoek in de Westerkerk. Ondertussen is dit een jaarlijkse traditie geworden. De kinderen krijgen op vrijwillige basis godsdienstonderwijs van Deborah Guijs, die dat officieel namens de kerken doet. Samen met Deborah hebben we daar een mooie en creatieve ontmoeting van gemaakt. Het begin van Mattheus 17 stond centraal. We hebben gezongen, toneel gespeeld, zijn met elkaar in gesprek geweest. Altijd een enerverende bezigheid, zo’n schoolbezoek!
Aan het eind ontvingen de kinderen uit groep 8 namens de kerken een bijbel. We hopen zo dat er een lijntje met onze Heer is gelegd, met de hemelse Vader die hen kent en hen noemt bij hun naam.