8-5-2020

wijknieuws nr 8 van 2020

Met het oog op de zondag
‘Hoe sprong mijn hart hoog op in mij, toen men mij zeide: “Gord u aan om naar des Heren huis te gaan!”’ Die woorden uit Psalm 122 krijgen een nieuwe dimensie, nu duidelijk wordt dat met de nieuwe maatregelen langzaamaan kerkdiensten weer in beeld komen, waarbij op beperkte schaal gemeenteleden aanwezig mogen zijn. Hoe dat precies vorm zal krijgen, is op dit moment nog niet bekend. Via de nieuwsbrief en de website zullen we u daar verder over informeren. Van veel kanten hoor ik, dat het samenzijn gemist wordt. Natuurlijk, het is mooi om via de techniek met elkaar verbonden te zijn, maar dat kan het echte samenzijn niet vervangen. We zien ernaar uit, om elkaar opnieuw te ontmoeten. En waar kan dat beter, dan daar waar wij Gods woorden samen mogen ontvangen?

Omzien naar elkaar
We denken aan een ieder, hier niet bij name genoemd, die ziekte en zorgen kennen. Met het gebed dat u daarin de troostvolle nabijheid van God mag ervaren. En dat u ook merkt dat er mensen om u heen staan. Hoe mooi is het om te merken dat je er niet alleen voor staat, dat er een gemeente is die meeleeft.

Bedankt
Een woord van dank aan de gemeente voor het medeleven tijdens mijn verblijf in het Isala ziekenhuis in Zwolle. Het is goed en bemoedigend dat er uit de gemeente zoveel mensen om mij en Fenny heen staan. Ook wil ik de gemeente bedanken voor het prachtige boeket bloemen dat wij mochten ontvangen. Wij mogen verder gaan op onze aardse woestijnreis en daarbij drinken uit de oase, De Levensbron van onze Heiland, Jezus Christus. Verbonden in dat vaste gegeven, in dat geloof, mogen wij elkaar groeten. Moge de God van alle genade met u en de uwen meegaan op uw verdere levensweg.
Andries en Fenny

Bedankt
Hierbij willen we iedereen heel hartelijk bedanken voor alle lieve en bemoedigende kaarten, appjes, mailtjes, bezoeken, telefoontjes, bloemen en vooral voor al uw gebeden. Dit heeft ons erg geraakt en heeft ons erg goed gedaan. We weten ons gedragen door God en hopen in vertrouwen en dankbaarheid onze levensweg verder te gaan. Hem zij alle dank en eer!
Liefdevolle groeten van Wouter en Jeannette

Bedankt
Hierbij willen wij iedereen bedanken voor het meeleven dat wij hebben ondervonden. We hebben enorm veel kaarten en telefoontjes gehad. Dat hebben we als hartverwarmend ervaren. Hartelijk dank daarvoor.
Gert en Gré

Geboren
Loof de Heer, want Hij is goed,
eeuwig duurt Zijn trouw.
Dankbaar en blij laten Matthijs en Neelke weten dat zij de trotste ouders zijn geworden van Lauren Bastrine Geujelien. Zij noemen haar Lauren. Lauren is geboren op 17 april. Een hartelijke felicitatie met het nieuwe leven dat de Schepper aan jullie toevertrouwde. Zijn zegen toegewenst bij de opvoeding.

Jubileum
Een tweetal echtparen viert op 19 mei een diamanten huwelijksjubileum. Zowel het echtpaar van Engelenburg-van Nieuwenhuizen, alsook het echtpaar Termaat-Beelen gaven elkaar het jawoord op 19 mei 1960. Een bijzondere mijlpaal, waar we u graag van harte mee feliciteren. Zoveel jaar verbonden te zijn, lief en leed met elkaar gedeeld, het is een grote zegen. En al die jaren met en voor elkaar bewaard. Met dank aan God, voor Zijn trouw daarin. Zijn nabijheid in alles toegewenst.

Bloemen
De bloemen zijn op zondag 19 april jl. bezorgd bij Andries en Fenny en op 26 april jl. bij Jennie. Op 3 mei kreeg Mw. Tomassen de bloemen.

Gift
Er is een gift van € 10,- ontvangen voor de bloemendienst. Hartelijk dank daarvoor.

Vrijwillige Hulpdienst
Voor informatie kunt u terecht bij: Wouter van den Hoek, 06-46073846, woutervandenhoek@icloud.nl; Henri Ruitenberg, 06-53632568, mt.ruitenberg@hetnet.nl en Gert Turien, 06-55880128, gturien@yahoo.com?
Beamer
Mocht u berichten voor de beamer hebben, wilt u deze dan voor vrijdagavond 18.00 uur sturen naar de scriba via scriba.kc@hervormd-ermelo.nl.

Tot slot
‘Sobibor begon in het Vondelpark’. Zo sprak onze koning tijdens een indrukwekkende toespraak op 4 mei. Dat hij deze woorden sprak op een nagenoeg lege Dam maakte het alleen maar indrukwekkender. Een toespraak, waarvan elk woord raak was. ‘Voor Joden verboden.’ Dat bordje in het Vondelpark was een eerste stap. Het begon klein, en dichtbij, als het ware om de hoek. Velen stonden erbij en keken ernaar. En telkens ging het een stapje verder. Van het een kwam het ander, en het ging maar door. Tot er uiteindelijk zes miljoen Joden vermoord waren, naast Roma, Sinti en homoseksuelen. Maar het is meer dan alleen geschiedenis. Ook in onze tijd zien we vergelijkbare ontwikkelingen. ‘Het minste wat we kunnen doen is: niet wegkijken. Niet goedpraten. Niet uitwissen. Niet apart zetten. Niet ‘normaal’ maken wat niet normaal is.’
Eerder die avond had Arnon Grunberg in de Nieuwe Kerk een vergelijkbaar geluid laten horen. Wat betekent herdenken? ‘Zeggen het verleden nu wel te kennen is veelal een weigering om er kennis van te nemen. Herdenken gaat uit van de vaststelling dat het verleden niet voltooid is, van het besef dat de buik die het Derde Rijk baarde nog vruchtbaar is. En het is ook logisch dat als er gesproken wordt over bepaalde bevolkingsgroepen op een manier die doet denken aan de meest duistere tijd uit de twintigste eeuw, als dat gewoon is geworden, er vroeg of laat op die manier ook weer over Joden gesproken kan worden.
Voor mij was het van begin af aan duidelijk: als ze het over Marokkanen hebben, dan hebben ze het over mij. “Ik kan niet begrijpen, niet verdragen dat men een mens beoordeelt niet naar wat hij is, maar naar de groep waar hij toevallig toe behoort”, schreef Primo Levi in de jaren zestig aan zijn Duitse vertaler. Woorden die wij wekelijks, misschien wel dagelijks zouden moeten herhalen, al was het maar om ons eraan te herinneren hoe giftig woorden kunnen zijn.’
Beiden spraken over afschuwelijke dingen, die klein en voor het oog onschuldig begonnen. Met daarbij de waarschuwing om dat ‘kleine’ en ‘onschuldige’ nooit normaal te gaan vinden. Over woorden, die als gif een dodelijke werking hebben. Dat een Nederlander in Auschwitz kerosine over levende vrouwen en kinderen moest uitgieten begon met woorden, met toespraken van politici, zo zei Grunberg.
Hoe waar hun woorden zijn, bleek toen nota bene op Bevrijdingsdag een parlementariër het nodig vond om ‘minder, minder, minder’ te twitteren. Over giftige woorden gesproken. En een ander parlementslid, dat zegt voor democratie te staan, laat op 4 mei weten gebedsoproepen te willen afschaffen. Dan denk ik weer aan de woorden van onze koning: dan kunnen we niet wegkijken, niet ‘normaal’ gaan vinden wat niet normaal is. In een wereld waarin antisemitisme en racisme toenemen, is het zaak deze dingen te benoemen, en duidelijk te maken waar woorden toe kunnen leiden. En dit nooit normaal te vinden.

Met een hartelijk groet aan u en jullie allen,
R.F. de Wit