23-02-2024
Wijknieuws 2024 nr. 3
Liturgische kwesties: na het votum en de groet
In veel kerken wordt, met het uitspreken van een tekst, de Paaskaars aangestoken. Het benadrukt de aanwezigheid van Christus, Die het licht van de wereld is, en daar is, waar Zijn gemeente, in Zijn Naam, samenkomt. De gemeente viert als het lichaam van Christus. Dat doet ze in afhankelijkheid van God, die haar het leven geeft en door Zijn Geest en Woord in leven houdt. In de protestantse traditie en daar m.n. de gereformeerde versie van, ligt grote nadruk op de Woordverkondiging en minder op het vieren. Naast dat de liturgie (en dus ook wat er gezongen en gebeden wordt!) gestempeld wordt door het Woord, is vaak ook de (wat meer Lutherse) tweeslag wet en evangelie te herkennen. In de gereformeerde liturgie betekent wet niet alleen ‘ellendekennis’ en ‘noodzaak naar Christus toe’, maar ook ‘regel van dankbaar leven voor God en naaste’ en dus ‘norm voor de samenleving’. Het gaat niet aan om te zeggen dat in ‘zulke kerken’ per definitie een wettische sfeer hangt. Wettisch betekent dat je door gehoorzaamheid aan de wet behouden zou kunnen worden. Nu, dat wordt volgens mij zelfs in het Jodendom niet zo geleerd (wel vaak gesuggereerd). En vergis je niet: God vraagt gehoorzaamheid, van elke christen, gereformeerd of evangelisch of vrijzinnig, van ouderen en ook van jongeren. Zelfs dat we Hem dienen met blijdschap. Zelf ben ik vertrouwd met een liturgie die na het votum en groet altijd vervolgt met een lofzang (zoals de dienst ook altijd eindigt in een lofzang). Want wat er ook aan de hand is, in ons leven, in deze wereld, in de kerk: God is te prijzen tot in eeuwigheid en Hij troont op de lofzangen van Israël. Daarbinnen kan van alles besproken (en gezongen en gebeden) worden, ook heel pittige zaken. Voor mij is het nieuw om te maken te hebben met een ‘moment van verootmoediging en inkeer’ aan het begin van de dienst. Ik mis dan als eerste de lof aan God (maar die wordt vaak dan als aanvangslied zo ingevuld). Het is natuurlijk wel een terecht besef: wie ben ik dat ik tot deze God mag naderen. Deze ontmoeting (in de groet) op zich, doet mij al mijn zonden en onwaardigheid beseffen. Ook een andere traditie, die van een psalmgebed aan het begin van de dienst, is te overwegen. Ik ben er niet mee vertrouwd, maar er is best wel wat voor te zeggen. Wie ‘de psalmen!’ zegt, moet ze dan wel in z’n geheel omarmen en niet alleen de versjes die door langjarige selectie als gezangen hun vertrouwde werk doen. Wanneer een psalm wat langer is, kan een gedeelte gelezen of in beurtzang gezongen worden: prachtig! Je hebt het vast al eens meegemaakt, ook toen je op vakantie gewoon naar de kerk ging, zonder te weten waar je kwam! Samen zeg je een psalm op, een voorgegeven gebed, van Israël. Het gaat al duizenden jaren mee. Een deel van de gemeente luistert thuis veel christelijke muziek en ziet die ook graag terugkomen in de diensten. Op zich niets mis mee, maar praktisch wel wat ingewikkeld, gezien de vele duizenden liederen van de laatste tijd tot en met allerlei leuke kinderliedjes toe. Wat we zingen in de kerk is wat we belijden! Dus enige doordenking en afstemming middels een kerkboek is geen onzin en zeker niet belemmerend voor het werk van de Geest. We zingen steeds meer ‘ik’ en minder ‘God’, ook waar we ‘God’ nog wel noemen. Er is niets mis de dienst na votum en groet te vervolgen met ‘een blokje aanbidding’. Maar laat het dan vooral datgene zijn, wat God graag van ons hoort. Aanbidding (worship) is geen nieuwe term. Hij komt ook voor in Psalm 96. Het betekent niet ‘lekker zingen’, maar Hem gehoorzamen, heel ons leven. Komt laten wij aanbidden!!
Verkondiging
Zondag 25 februari is er een themadienst over Hosea 7 en 8. Ik leg dan, vanwege voorbereiding op het avondmaal, vooral het accent op Hosea 7. Een week later, 3 maart, bij het avondmaal denk ik aan Lukas 18:9-14. In de middagdienst waarbij we terugblikken op het ons gegeven avondmaal, keren we dan weer terug naar Hosea 8. Dit alles in een liturgie die gestempeld wordt door de Lijdenstijd op weg naar Pasen. Op 25 februari ga ik om 17.00u ook voor in de vesper in de Oude Kerk. Een korte sobere viering, waarin de lofzang en het gebed een belangrijke plaats hebben. De vesper is bedoeld voor iedereen. Als (wijk)kerken kunnen we elkaar hierin versterken en ontmoeten. In de avonddienst van 25 februari hoop ik in de Nieuwe Kerk voor te gaan in een jeugddienst. Ik heb bij de ínterchurch’ gemerkt hoezeer jongeren op de been kunnen komen voor zo’n dienst, dus geen enkele reden om niet ook als jongeren naar deze dienst te komen. We bereiden deze dienst met een aantal jongeren voor. Het gaat in deze dienst om de strijd die het geeft, wanneer je God dient, Hem wil volgen en gehoorzamen, terwijl je tegelijkertijd volop in deze wereld leeft en geniet.
Heilig Avondmaal
De Lijdenstijd of 40 dagentijd gaan over inkeer en verootmoediging, vanwege het offer dat Christus voor ons bracht met Zijn leven. Als dat offer ons niet verandert, dan helpt ons niets. Maar als het ons verandert, bevrijdt het ons vooral van ik-gerichtheid en komen God en onze naaste -zonder concurrentie- in ons blikveld. De viering van het avondmaal op zondagmorgen (en het vervolg tijdens de middagdienst) is zelf dankzegging, eucharistie. We mogen dus ‘moede, arm en naakt’ komen ‘tot de God Die zalig maakt’. Je hoeft niets mee te nemen. Op de middag van 3 maart blikken we gelovig en verwonderd terug op de avondmaal bediening. Deze dienst begint om 16.30u.
Augustinus in de 40 dagentijd
De komende weken wil ik graag op dinsdagmiddag preken/meditaties van Augustinus lezen en ieder (ook uit andere wijken) die daar interesse voor heeft, is daarbij van harte welkom. Het is me opgevallen hoe dichtbij de preken van Augustinus ook vandaag nog kunnen komen, terwijl hij heel andere methoden van Schriftuitleg hanteert. Het belijden van God houdt hij echter heel scherp in de gaten. Hij neemt de hoorders mee in de tijd voor Pasen, die ook dan al een tijd van vasten is. De bedoeling van deze kring (die tot de week na Pinksteren doorloopt) is vooral het samen lezen, proberen te begrijpen (toen en nu) en delen. Eerlijk is eerlijk: ik doe dit vooral voor mezelf, ik vind het heerlijk om dit te doen. En ik heb gemerkt dat het heel fijn is om met een paar gemeenteleden te doen. Dus wees welkom. Ik begin op 27 februari om 15u in het KC. Ik wil wel graag van tevoren weten (email of telefoon!) wie er meedoet, maar wees welkom!
Centrale Bijbelkring
De centrale Bijbelkring hoopt weer samen te komen op 29 februari van 9.30-11.00u. Het is een mooie en vrij grote kring, waar ieder die er tijd en ruimte voor heeft, welkom is.
Belijdenis
Er zijn een paar mensen die hebben aangegeven zich te interesseren voor belijdenis(catechese). Ik weet nog niet of een groepje (nu al) haalbaar is, of dat we er na de zomer mee gaan starten. Dus loop je met die gedachte rond (of ga ermee rondlopen), neem gerust contact met me op.
Omzien naar elkaar
We denken aan hen die een last hebben te dragen. Er is eenzaamheid, verdriet om iemand die gemist wordt, er is psychisch lijden of een fysiek probleem. En we ervaren allemààl de gebrokenheid van het bestaan. Laten we elkaar tot een hand en een voet zijn. Handen om te vouwen en voeten om in actie te komen voor iemand die dat nodig heeft.
Huwelijk: Rik en Margaretha
Op 1 maart hopen Rik en Margaretha, elkaar het ja-woord te geven op kasteel De Vanenburg in Putten. Op diezelfde locatie zal er daarna een bevestiging en inzegening van hun huwelijk plaatsvinden in een dienst, onder verantwoordelijkheid van het Kerkelijk Centrum. Rik en Margaretha hebben al een hele weg afgelegd voor zij elkaar leerden kennen en ook samen voor ze het KC leerden kennen. Maar het is God Zelf die hen opzocht en de weg naar het geloof (opnieuw) openlegde. Wie Rik en Margaretha leert kennen, merkt ook hoe vol ze daarvan kunnen zijn. We hopen op een prachtige dag voor hen en een gezegend leven samen, waarbij we ook dankbaar zijn dat ze hun plek in ons midden in willen nemen.
Vrijwillige Hulpdienst
Voor informatie kunt u terecht bij: Wouter van den Hoek, 06-46073846, woutervandenhoek@icloud.com; Henri Ruitenberg, 06-53632568, mt.ruitenberg@hetnet.nl en Gert Turien, 06-55880128, gturien@yahoo.com
Beamer en kerkbode
Mocht u berichten voor de beamer hebben, wilt u deze dan voor vrijdagavond 18.00 uur sturen naar de scriba via scriba.kc@hervormd-ermelo.nl.
Berichten voor de kerkbode mogen hier ook heen gestuurd worden, deze moeten vóór donderdagavond in de week voorafgaand aan de verschijning binnen zijn.
Giften:
20 euro voor de kerk via Andries Kruithof
10 euro via Alfred Slofstra voor de Slowakije reis
10 euro via Koos van Ganswijk, ter vrije besteding
Bloemen:
Op 4 februari werden de bloemen bezorgd bij Mw. Adrie Paters
Op 11 februari bij David, Annet en Levi Lagerwaard
Blikjes en flesjes actie tbv de JWV, Jongeren werk vakantie.
De flesjesactie is ten einde gekomen vanwege het statiegeld op de flesjes, de actie van de blikjes gaat nog steeds door aangezien er nog veel blikjes in omloop zijn zonder statiegeld en als zwerfafval.
Bedankt dat u ons via het inleveren van blikjes en flesjes jarenlang hebt gesponsord. Blikjes zijn nog steeds welkom en kunnen worden ingeleverd in de container achter de kerk. De opbrengst komt tgv de jongeren werkvakantie. We willen in 2025 weer op reis gaan met een nieuwe groep jongeren uit onze kerk.
Namens de JWV Hans Bom
Tot slot
Het is alweer even geleden, de kennismaking met jongeren tijdens het jeugdkamp. Het was een uiterst leerzame avond, ook voor mijzelf. Ik werd in de positie van een wolf geplaatst en moest te middernacht erop uit om zoveel mogelijk eten bij elkaar te krijgen. Om mij in deze ingewikkelde taak te helpen, werd mij een wolvenmasker op gegeven. Ik mocht aanvallen zoveel als ik wilde en telkens als ik een groepje jongeren in het donker tegenkwam, moest ik eten ontfutselen. In mijn dagelijkse leven geef ik nauwelijks ruimte aan zulke zaken. Maar nu, met dat masker, bleek het me verrassend goed af te gaan. Moeiteloos lag ik op de loer en zag je al tastend en zoekend aankomen. Zonder enige terughoudendheid viel ik de zwakste aan, wanneer ze toch als groepje probeerden te ontkomen. Zo gaat dat dus. De wolf is elke dag in het nieuws en ik word er niet blij van, zoals velen, al zijn er ook mensen die er wel blij van worden. Ik ontdekte met een schok hoezeer de wolvenaard toch ergens diep in mij ook verborgen zit. Maar nu ik het masker weer heb afgezet ben ik gelukkig dat gedrag ook grotendeels weer kwijt. Alleen hoe kennen de jongeren me nu echt?
Hartelijke groet,
Ds Marthijn van Leeuwen