Vrijdag 29 december 2023

Mijn lied: ‘Go like Elijah’

Iedereen heeft wel een lied waar je hart sneller van gaat kloppen. Een lied dat je doet denken aan een mooi moment. Een lied waar je de nabijheid van God voelde. Of een lied dat je aanzet als je in een moeilijke situatie zit. Het lijkt ons mooi om dat als gemeente met elkaar te delen zodat we elkaar kunnen inspireren. Daarom is het plan ontstaan om elke week een gemeentelid aan het woord te laten. Deze week: Jan-Willem van Braak.

Muziek heeft vooral te maken met hoe ik me voel en wat voor gevoel de muziek mij geeft. Mijn voorkeur ligt vooral in de wat stevigere (live)muziek waarbij de diverse instrumenten/muzikanten allemaal een mooie bijdrage leveren en af en toe lekker soleren. Om eerlijk te zijn komen teksten voor mij vaak op de tweede plek. Af en toe komen er nummers voorbij die qua muziek en tekst blijven hangen. Een nummer wat al lang meegaat bij mij is ‘Go like Elijah’ van Chi Coltrane.

Muzikaal gezien opent het stevig met piano. Daarna heeft het wat weg van een spiritual met een zanger en antwoord van een koor, de drums en blazers maken het nummer compleet.

Bij dit lied blijft vind ik de tekst hoopvol, verwachtingsvol en ergens ook wel een beetje tegendraads. Chi Coltrane zingt over haar dood en begrafenis die er juist niet zullen zijn omdat ze net als de profeet Elia in een wagen met vurige paarden naar God wil gaan. Hieronder een stukje tekst wat dit mooi verwoordt.

I don't want no tombstone above my head
And I don't want no pine box for my bed
And I don't want anyone to say I'm dead.
I don't want no one cryin'
Or feelin' sad
Or standin' in the rain without their hat
I wanna go up happy imagine that…

In een interview zegt ze over de tekst: “I was just expressing my true feelings about death” (Ik uitte alleen mijn ware gevoelens over de dood). Misschien vat deze zin, van haar, mijn gevoel voor dit lied wel het best samen. Het is een soort hoopvol mijmeren, ondersteund met fijne muziek, over iets waar je nog niet mee bezig wil zijn.

Het lied is hier te luisteren, in een live uitvoering.

Ik geef het stokje door aan Ronald Bennink.

Jan-Willem van Braak